Op de voorgtond een medewerker in de oorspronkelijke dienstkleding, appelgroen en marineblauw. Met de ingebruikname van Hernesseroord was er voor een nieuwe vorm van dienstkleding gekozen. Dienstkleding was bedoeld om de temperatuurverschillen tussen lichaam en huid op te heffen en om waardigheid uit te stralen naar de patiënt maar zeker ook om ziekten te voorkomen, immers zwakzinnige pupillen hadden toch al een verhoogd infectierisico. Aan de andere kant mocht de kleding geen afstand vormen tot de patiënt. Er moest zelfs een optimaal contact kunnen zijn zonder status, men moest kunnen ravotten en spelen met de kinderen, passend in een pedagogisch actieplan.
In 1975 liet men de verplichte dienstkleding los en mocht men zelf kleding kopen als dat maar voldeed aan de volgende eisen:
De kleuren marineblauw en appelgroen, de stof moest glad, effen zijn en van kamgaren of gabardine. De modellen moesten aangepast zijn aan de modellijnen van de betreffende persoon, de schoenen moesten bruin, zwart, donkerblauw of groen leder zijn er mocht eventueel een stropdas gedragen worden.
Alle stoffen moesten controleerbaar zijn op vuil worden en alle stoffen moesten goed en frequent wasbaar zijn.
