Voor de bewoners zijn altijd veel activiteiten georganiseerd. Bijvoorbeeld arbeidsmatige activiteiten. In de beginperiode werden die voornamelijk gegeven in het Want, het activiteiten gebouw. Er was een pottenbakkerij en er waren metaal- en houtactiviteiten. Voor de dames ook breiactiviteiten. In de avonduren werden andere activiteiten georganiseerd. Men kon deelnemen aan volksdansen, muziekactiviteiten, avondvierdaagse, ontspannende activiteiten, een voetbalteam. Er was een aparte afdeling Recreatie en Ontspanning met een eigen gebouw: ‘het Vlot’. De activiteiten vonden voornamelijk op het terrein plaats. Natuurlijk waren er ook uitstapjes. Later moesten de bewoners zelf aan activiteiten gaan deelnemen, zelf contacten gaan leggen en deelnemen aan de maatschappij.

Afdelingen zijn in een aantal grote eenheden te verdelen, de wooneenheden, de medische en paramedische afdelingen, arbeids- en therapeutische afdelingen, de staf en ondersteunende diensten, de afdelingen voor recreatie en ontspanning.

Erica Terpstra, voormalig zwemkampioene en staatsecretaris heeft een aantal keren in haar functie van staatsecretaris Hernesseroord bezocht. Het zwembad bij de Meerpaal werd door haar geopend. Een aantal keren is er sprake geweest van samenwerking en het tekenen van intentieovereenkomsten daartoe. Ook die foto’s staan onder het kopje bijzonderheden.

Hernesseroord werd gebouwd voor een opname van 350 pupillen met de mogelijkheid tot uitbreiding op het terrein tot 550 pupillen. Die uitbreiding is nooit gerealiseerd; toen al ging men meer denken over kleinere eenheden. Met de decentralisatie en toetreding van Den Berg in Goes zijn de plaatsen uit gebreid tot plm. 1.000 cliënten. In de beginperiode werden de niveaus aangeduid met termen die nu als scheldwoorden worden ervaren.Te weten: debiel, imbeciel en idioot. Vele bewoners zijn in de loop van de jaren opgenomen en ook weer gegaan. Velen door overlijden, anderen door verhuizing.

Bij aanvang vonden de pupillen hun dagbesteding voornamelijk op het terrein; houtbewerking, metaalbewerking, pottenbakken etc. Arbeidsmatige werkzaamheden vonden vrijwel niet plaats. Later werd het niet meer normaal gevonden dat bewoners op het terrein hun dagbesteding hadden. Bewoners moesten buiten het terrein hun dagactiviteit vinden. Door Jobcoaches werden zij ondersteund. Sommige bewoners vonden een plaats bij de sociale werkplaats. Binnen de visie ‘normaal doen’, wat onder diverse benamingen werd geïmplementeerd, werden de bewoners steeds meer in de maatschappij geïntegreerd. Ook wat hun dagbesteding betrof.

Op het terrein van Hernesseroord in Middelharnis werden volgens het ontwerp van Architectenbureau Broek en Bakema de woningen en de omringende gebouwen gerealiseerd. Het was een bijzonder ontwerp. Begin de jaren ’90 van de vorige eeuw werden de eerste sociowoningen gebouwd, in Oude-Tonge, Oud-Beijerland, Brielle en Hellevoetsluis, gevolgd door de Basis Zorg Voorzieningen in Hellevoetsluis, Spijkenisse en Oud Beijerland. Rond 2000 kwam Den Berg in Goes met haar gebouwen bij Zuidwester. Er werden rond en na de eeuwwisseling veel gebouwen aangekocht of gehuurd. Er waren naast de genoemde plaatsen ook vestigingen in Breda, Middelburg, Lage Zwaluwe en Lepelstraat. Dagbestedingen zijn of waren er aan de Zernikeweg in Middelharnis, Jacob Banestraat in Sommelsdijk, De Zonnewijzer in Sommelsdijk, de Nollestee in Melissant, ‘t Ambacht in Middelharnis en de Akelei in Dirksland.

Aan vrijwel elk lustrum werd aandacht besteed en op verschillende wijze inhoud gegeven.

Veel medewerkers zijn gekomen en gegaan. Het was nog even spannend of er bij de ingebruikname van Hernesseroord voldoende personeelsleden aanwezig zouden zijn. Vele personeelsleden zijn lange tijd in dienst geweest of zijn nog in dienst bij Zuidwester. Vele medewerkers zijn ook overleden. Hernesseroord en later Zuidwester was één van de grootste werkgevers in de regio.

Begin de jaren ’80 werd een Ondernemingsraad samengesteld. Dit vloeide voort uit landelijke wetgeving.

De opening van Hernesseroord vond plaats op 12 juni 1976 door de toenmalige koningin Hare Majesteit Koningin Juliana. De eerste bewoners werden opgenomen in juni 1973. Gefaseerd werden de gebouwen in gebruik genomen. In 1976 dus 3 jaar later nadat de eerste bewoner was opgenomen was Hernesseroord compleet. Tijdens de opening was er van elk paviljoen met hun scheepsnaam een bootje aanwezig. Koningin Juliana liet de scheepjes te water in een groot waterbassin dat in de Meerpaal was opgesteld. Vervolgens maakte zij een rondgang over het terrein en sprak bij het restaurant met pupillen en hun ouders/verwanten. De genodigden hadden vooraf een door de naaikamer genaaid bloemrozet ontvangen. De kleur van de rozet gaf aan om welke soort genodigde het ging. Bij het brandstofstation Peeman was een controlepost ingericht zodat alleen genodigden het terrein konden bereiken. De koningin kwam met een auto en verliet Middelharnis met een helikopter.

In 1959 vonden de eerste gesprekken tot oprichting van instelling voor zwakzinnigen plaats. Initiatiefnemers van het eerste uur waren Zuster Blok, de nazorgzuster, de heer Schaap, directeur van de Sociale Werkplaats en de heer Groeneveld, directeur van de Eleosschool. Zwakzinnigen moesten dikwijls ver van het eiland af voor opname. Soms bleven zwakzinnigen thuis. In Ouddorp was een geval bekend dat een zwakzinnig kind achter tralies zat. Aanvankelijk dacht men aan een instelling in de duinen bij Ouddorp. Ook Stellendam en Nieuwe-Tonge werden genoemd. De realisering vond uiteindelijk in Middelharnis plaats. Een open inrichting, grenzend aan het dorp. De plannen werden met goedkeuring van de Provincie gerealiseerd door de vereniging van Nederlands Hervormde Stichtingen voor Zenuw- en Geesteszieken. Deze vereniging had in den lande al meer instellingen gerealiseerd. Het eiland werd in 1964 ontsloten met gereedkomen van de Haringvlietbrug.

Hernesseroord viel onder de Hervormde Vereniging voor verstandelijk en lichamelijk gehandicapten. Het Centraal Bureau was in Soesterberg gevestigd. Later werd deze organisatie De Open Ankh genoemd. Onder deze vereniging vielen ook andere instellingen zoals Zon & Schild, Licht en Kracht en nog een aantal anderen. De instellingen werden in 1999 geheel zelfstandig en verloor de De Open Ankh haar bestuurlijke en centrale taak. De naam Hernesseroord werd in 1994 omgezet naar Zuidwester.

Ouders en verwanten hebben altijd een belangrijke plaats ingenomen bij Hernesseroord. Van begin af aan waren er de POC’s, Paviljoen Ouder Comités, en het overkoepelend VOC, Verenigd Ouder Comité. Voor bezoek aan de bewoners golden geen toegangstijden. Vanaf 1987 werden broer- en zusterdagen georganiseerd. Later werd de stichting ‘Vrienden van Zuidwester’ opgericht. Bij de vele festiviteiten waren ouders en verwanten nauw betrokken. Stichting ‘De Brugh’ een stichting van ouders. maakte het mogelijk dat de vakantiebungalow ‘De Boegspriet’ in Oostvoorne kon worden gerealiseerd en geëxploiteerd.

De organisatie heeft altijd veel aandacht voor veiligheid gehad. Bij aankoop van matrassen en andere brandgevaarlijke inventaris werd daar rekening mee gehouden. Tijdens de periode rondom Kerst mochten er wel kaarsen gebrand worden maar die moesten van een speciale kwaliteit zijn. In de beginjaren werd een eigen brandweerteam opgericht, ze beschikten over een eigen brandweerauto.
Later werden vele werknemers als BHV’er opgeleid.

Door de jaren heen hebben er vele ontwikkelingen op allerlei gebied plaatsgevonden. Teveel om op te noemen. In 1973 was dienstkleding nog verplicht enkele jaren later werd dat afgeschaft maar nog wel onder stringente voorwaarden welke kleding wel en welke niet gedragen mocht worden. De onrustband, de Zweedse band, is veel gebruikt maar dat mag nu niet meer. Jarenlang werden bewoners er mee gefixeerd. Cliënten zijn mondiger geworden, ze maken deel uit van cliëntenraden. In 1996 werd de eerste bewonersraad geïnstalleerd. Was vroeger alles op het terrein aanwezig in de loop van de jaren veranderde dat, men ging op andere plaatsen wonen, er werden fasehuizen en sociowoningen gebouwd. Het begeleid wonen werd een begrip. Cliënten moesten veel meer als mensen met mogelijkheden worden beschouwd. Dat was voorheen heel anders. Ze werden als het ware bij de hand genomen en er werd voor alles gezorgd. Dagbesteding werd voor meerdere bewoners omgezet naar dagactiviteiten en ook werk in een normale werkomgeving. Slechts een greep van wat er aan zorgontwikkelingen heeft plaatsgevonden.